woensdag 10 oktober 2012

De valkuil van te veel discussie

Hoogbegaafde kinderen zijn nieuwsgierige, onafhankelijk denkers. Ze willen begrijpen waarom iets is zoals het is. Vaak zijn ze verbaal sterk en weten ze, als ze jouw ingeslagen weg niet willen volgen, feilloos die argumenten te kiezen waar je gevoelig voor bent. Ouders die veel uitleggen en veel woorden gebruiken kunnen in eindeloze discussies belanden over ...... eigenlijk alles....

Anders dan je misschien zou verwachten geldt ook voor deze verbale, autonome, kritische kinderen dat juist door minder woorden / minder uitleg te gebruiken, je vaak meer rust en duidelijkheid biedt.

Ik nodig je uit om eens een dag kritisch naar jezelf te luisteren. Hoeveel nutteloze woorden, oftewel woorden waar de kinderen zich niets van aantrekken, gebruik je per dag? Of luister eens hoe anderen eindeloos onderhandelen in de supermarkt, of hun kind in de speeltuin proberen over te halen mee naar huis te komen door uitvoerig uit te leggen waarom. Is het effectief?

Kinderen luisteren niet omdat ouders te veel praten.

Het is prima om een jong kind resoluut bij de hand te nemen bij een drukke kruising ook als het dat niet wil, of om een kind ondanks verzet in bad te zetten als het badtijd is. (grote kans dat er ook weer verzet komt als het uit bad moet). Kinderen hebben sturing nodig en leren zo wat er in bepaalde situaties nodig is. Het wordt pas respectloos als je gaat schreeuwen, mopperen, preken, smeken, commanderen of dreigen.  Dus:  pak gewoon vriendelijk en ferm die hand  i.p.v. te onderhandelen, te smeken of te dreigen. Stop met "tellen tot 3"; houd op met praten en ga in plaats daarvan handelen.

Nog een paar voorbeelden van handelen zonder te praten:
  • Als kinderen met hun eten zitten te knoeien, zet dan het bord weg i.p.v. te blijven herhalen dat ze moeten stoppen met knoeien.
  • In plaats van kinderen steeds weer te vragen om stil te zijn, kijk eens wat er gebeurt als je zelf wacht tot ze aandacht voor je hebben.
  • Als je kind toch steeds weer met de bal in de woonkamer speelt, leg dan de bal weg i.p.v. jezelf telkens te herhalen dat hij buiten moet gaan spelen met de bal.
  • In plaats van te mopperen dat ze hun autogordel om moeten doen, wacht met rijden tot de gordels vast zitten.
En natuurlijk de bekende valkuilen, die ik toch nog maar even noem omdat we er allemaal nog wel eens intuinen:
  1. Je kinderen vragen iets te doen in situaties waarin je wilt dat je kind het gewoon doet.
    Wil je je autogordel even vastmaken? Kom je ontbijten? Wil je het licht even uitdoen?
    Het antwoord is vaak "Nee, nee, nee!"
    Duidelijker is : "Het is tijd om de gordels vast te maken!" of  "Het ontbijt staat klaar". "Als we het huis uitgaan, doen we de lichten uit" enz. Als je op deze manier met kinderen praat als ze nog jong zijn zullen ze meer dingen accepteren als de normale manier van doen, zonder het ter discussie te stellen. 
  2. De kans dat je doordringt tot je kind is aanzienlijk groter als je oogcontact hebt. Naar boven roepen dat je kind iets moet doen, werkt vaak niet. Vanaf de bank instructies roepen naar je kind aan de andere kant van de kamer ook niet. Ook hier is handelen belangrijk. Door naar je kind toe te gaan bereik je sneller resultaat. 
De voorbeelden van deze blog zijn gedeeltelijk overgenomen van "Positive Discipline A-Z ( p. 4-5) van Jane Nelsen, Lynn Lott en Stephen Glenn. De "Positive Discipline" boeken zijn een aanrader voor iedereen die ferme, vriendelijke sturing wil geven zonder straf. Deze manier van opvoeden sluit heel goed aan bij de aard van hoogbegaafde kinderen.


Inspiratie opdoen en oefenen? Volg een training. Klik voor meer informatie op http://buromare.nl/training-ouders-hoogbegaafde-kinderen-regio-den-haag en klik door naar de gewenste training.

Als je de ideeën uit dit bericht waardevol vindt dan kun je ze helpen verspreiden via de buttons onder aan de pagina. Samen bouwen we aan een prettig passend opvoedingsklimaat voor hoogbegaafde kinderen.

Hartelijke groet,
Marieke van der Zee






Geen opmerkingen:

Een reactie posten